تولد(4)

زمان: ساعت 2 صبح جمعه اول بهمن سال 1389                                                                عزیزم میخوام برات از روزی بگم که مامانت خیلی استرس داشت و همش از خدا میخواست که شما صحیح و سالم بدنیا بیای ، یادمه هیچ کس به اندازه مامان لادن برای شما آرزوهای رنگارنگ نداشت و همیشه به من میگفت خدا کنه پسرم همیشه سالم و صا لح باشه ، قدردان نعمتهای خدا باشه و بتونه از همه لحظات زندگیش لذت ببره.(انشاا..)                                                                                                                خلاصه روز26 مهر بعد از گرفتن یه سری عکس از اتاقت، من ومامان به بیمارستان کسری رفتیم تا شما با کمک خانوم دکتر چشمای قشنگت رو  بدنیا باز کنی. پسر گلم وقتی رفتیم بیمارستان ساعت حدود 11 بود و خانم دکتر هنوز بیمارستان نیومده بود؛ من و مامان لادن و مامانی کنار هم توی سالن انتظار بیمارستان نشسته بودیم تا اینکه خانم دکتر اومدند؛ قبل از شما یه فرشته دیگه تو نوبت بود. مامان لادن هم حدود ساعت 15 رفتند توی اتاق عمل و ما منتظر موندیم تا نوبت  آقا کوچولوی ما برسه. عزیزم آرزوی شیرین و بزرگ مامان لادن و بابا امین ساعت15:40 برآورده شد و خدای مهربون شما رو به ما هدیه داد. وقتی پشت درب اتاق عمل با مامانی منتظر بودیم درست زمانی که شما رو از اتاق عمل به اتاق دیگه ای جهت انجام آزمایش های اولیه بعد از تولد ببرند برای اولین بار دیدمت؛ چشمای روشن و خوشکلت کاملا باز بود بابایی !!!

هیربدم باید بگم بعد از وجود مادرت توی زندگیم تولد شما بهترین خبر و پیش آمد خوب زندگیم بود. احساس ناب پدر بودن حس فوق العاده ایی، حالا یه نفر دیگه توی زندگیم پا گذاشته که خیلی دوستش دارم و عاشقشم؛  همه وجودم حاضرم هر کاری بکنم که همیشه شاد باشی که شادی تو و لبخند قشنگت نیرو بخش و مایه مسرت من است 

 راستی اینم عکس از اتاقت که قبل ورودت آماده شده بود.